Deze week begon al geweldig!

Na alle, coronagerelateerde perikelen, mochten we op maandag 13 September eindelijk weer als vanouds met de bridgecompetitie van seizoen 2021/2022 aanvangen. Al waren er nog steeds de bestaande regels van 1,5 meter afstand houden en aan iedere tafel de handen steeds opnieuw ontsmetten. En geen pauze, maar tussendoor de drankjes halen. Het was heel fijn om iedereen weer te zien, en te constateren dat ik niet de enige ben met een paar coronakilootjes erbij.
Met de Fiets-Bridgedrive hebben we een goede start gemaakt om hier weer vanaf te komen. We hebben enorm geboft met het weer, dat was de vorige keer, inderdaad al twee jaar geleden, anders, toen er besloten moest worden om het met de auto te doen vanwege storm en regen.
De dag begon enigszins nevelig maar al snel bracht de zon ons helemaal op temperatuur. En met windkracht drie was het fietsen een peulenschilletje, of in ieder geval hadden diegene met de langste afstand, zo’n 40 km, het niet extra zwaar.

Vanaf het strandpaviljoen ‘de Duinrand’ in Oostvoorne werd gestart op verschillende tijden, vanwege de nu nog steeds geldende coronaregels. Pas vanaf volgende week zaterdag wordt alles weer verder versoepeld. Wat zullen we blij zijn om van die anderhalvemetersamenleving af te zijn, maar vandaag hebben we er nog mee van doen.

De D-lijn waarvan Els Venekamp Els, mijn bridgepartner, de begeleidster was, begon met bridgen bij ‘De Jongens’ in Rockanje.

We kregen bij aanvang een drankje geserveerd dat inbegrepen was bij het ‘Fiets-Bridgedrive Arrangement’. De cappuccino was echt overheerlijk. Met een ouderwets likkaakje ofwel café noir koekje. Mmm..
De eerste ronde was wel even wennen, er werden vijf spellen per tafel gespeeld. De bridgemate moest bediend worden maar ook de scorekaarten moesten ingevuld worden. Er was ook nog een aangepaste versie vereist, vanwege het afwijkende karakter van de fietsbridgedrive.
Dat had Wim Lesterhuis Wim keurig op de mail gezet maar niet iedereen had die helemaal gelezen.

‘'t Golfje’ was lekker dichtbij, dus daar waren we niet heel veel te laat. Gelukkig hadden we een arbiter bij de hand want ik had, niet zo bijdehand, een score verkeerd ingevuld die er door Herma Stricker vakkundig uit werd getoverd. Ja, voor mij, onbenul op dat gebied, is dat echt toveren hoor.
Els zei: “O ja, ik heb nog muntjes voor een drankje na afloop, die zal ik tijdens de lunch wel even uitdelen.” En op naar de volgende locatie. Terug naar ‘de Duinrand’ alwaar we ook de lunch geserveerd zullen krijgen.

Els : “Ik zal die muntjes nu even uitdelen.” Maar waar zijn ze gebleven? Niet in de tas, ook niet in de fietstas. O jee, het kan niet anders of ze liggen nog in de krat bij ‘De Jongens’ . Geen nood, even bellen en vragen of ze ze daarvandaan mee terugbrengen naar ‘de Duinrand’ Opgelost!
De lunch was uitstekend verzorgd en smaakte heerlijk. Een kommetje verse tomatensoep, een bruine boterham met kroket en een bruine boterham met wat sla, carpaccio en afgewerkt met een heerlijke dressing. Dit alles werd geserveerd met een drankje naar keuze. De keuze was reuze, maar helaas kreeg Annie Vente op het verzoek voor een glaasje karnemelk nul op het rekest.

Laten ze dát nou net niet in huis hebben, de serveerster had het wel ‘thuis’ in huis maar ja, dat hielp niet echt.

Op naar 'Paviljoen Stormvogel’ , het zonnetje straalde en deed erg haar best. Het was een genot om op de fiets te zitten. Er viel voor mij van alles te ontdekken. Normaliter fiets ik naar de supermarkt en terug in Oostvoorne dus van de route over fietspaden heb ik weinig tot geen benul. Het was maar goed dat onze begeleidster en organisator Els , de route zo goed kende want ik had er hoogstwaarschijnlijk nog een kilometertje of tien extra bijgefietst, tot ongenoegen van de bilpartij..;-)

Bij 'Paviljoen Stormvogel’ hadden we tijdens het bridgen uitzicht op de restanten van het buffet dat door onze bridgegenoten daar genuttigd was. Ik vernam later dat ze daar erg van genoten hadden. Fijn de zon, maar door de lichtkoepel was het wel bloedheet, we schoven de schuifdeuren open en daarna waaide er een verkoelend windje naar binnen. Helaas waaide de wind pal naar binnen waardoor Richard Ruijgers zich genoodzaakt zag om de deuren weer dicht te schuiven. De kaarten moesten wel op tafel blijven liggen natuurlijk. Het was toch lekker even afgekoeld. Ria van Hemert en ik zaten recht met de zon in ons gezicht en daardoor moest Ria wel haar zonnebril ophouden? naar de ‘Maxima’ look. Ik deed de ‘Chinese’ look, ik kneep mijn ogen tot spleetjes. (Ik had namelijk geen zonnebril bij me.)

Hè, waar gaat Els nu naartoe? Wat blijkt, ‘'t Paviljoen’ is niet paviljoen ‘de Duinrand’ zoals ik dacht (niet heel goed gelezen, ons briefje?), maar ligt in het ‘Kruiningergors’.

Maar goed ‘'t Paviljoen’ dus. We liepen gezellig keuvelend naar binnen en namen plaats aan tafel. Maar wat gek, wij moeten spel 21 t/m 25 spelen en die zijn nergens te bekennen. Ze zouden als wisselspellen klaar moeten liggen. Het zal toch niet.., ja hoor.., ze worden aan een andere tafel al gespeeld. Onze (te) snelle conclusie is, die hebben zeker niet goed op hun briefje gekeken. Eens even controleren. Hmm.., zij hebben ook spel 21 t/m 25 op hun loopbriefje staan. Herma had de oplossing, gewoon even lenen bij elkaar dan kunnen we ze allemaal spelen. Nou geregeld, dus spelen maar.
Dan horen we: ” Els , we hebben geen kastje..”. Wat blijkt, de bridgemate’s staan nog rustig buiten, achterop haar fiets.
Begint de warmte en vermoeidheid nu enigszins toe te slaan?
En dan is ineens het laatste spel gespeeld, de materialen worden opgeruimd en verdeeld over de beschikbare fietstassen. Weer terug naar paviljoen ‘de Duinrand’ voor de prijsuitreiking die per lijn, met tussenpozen van 1tien minuten, gedaan zullen worden. Want ja, je weet wel, die snert coronaregels..
De bewolking is enigszins toegenomen en de jasjes worden weer uit de fietstassen gehaald. Maar het is nog helemaal niet koud, de temperatuur is nog hoog genoeg voor mij. Ik heb het nog steeds warm van al die onverwachte wendingen en lastige, scheve spellen, poeh.

Ongeveer twaalf minuten na de geplande tijd komen we aan. Goh, er is verder niemand. Binnen wordt nog gespeeld, maar waar zijn de andere groepen? Wij hadden het tijdsbestek niet gehaald, maar de andere groepen dus kennelijk ook niet.
En de groep die onze muntjes mee moest brengen was er ook nog niet. Daar zaten we dan, moe maar voldaan, te smachten naar een versnapering. We voelden ons de koning te rijk. Een optimaal leuke dag gehad, het laatste stukje zon scheen nog heerlijk over ons heen, maar waar bleven die muntjes nu toch?

Els had eerlijk waar haar uiterste best gedaan maar de bediening viel niet te vermurwen. Geen muntje..? Geen drankje..! Gelukkig hadden we net allemaal ons zakgeld gehad en konden we wat stukslaan. Hoezo probleem? Helemaal geen probleem. Met dat muntje kwam het achteraf helemaal goed, en dat tweede glaasje??? ging er ook nog prima in.
Toen hoorden we dat Marijke Enthoven akelig ten val was gekomen en dat ze per ambulance was afgevoerd. Gelukkig kan ik melden dat ze weliswaar bont en blauw gekneusd was maar geen al te ernstige verwondingen had. Ze was alweer thuis en had ook weer praatjes genoeg.
Inmiddels waren de meeste deelnemers bij ‘de Duinrand’ aangekomen. Één groep, die de langste afstand van 40 km had was er nog niet. Toen ook die er waren, sommigen met de tong op de tenen, was het inmiddels na vijven geworden. Helaas werd de uitslag nu zo laat dat niet iedereen daar meer op kon wachten. Al was het fijn dat die nu buiten kon worden gegeven, zodat toch alle lijnen tegelijk de uitslag kregen. De uitslag staat op de website voor wie het precies wil weten.

Maar ongeacht de uitslag, we waren allemaal winnaars. We hebben een fantastische dag gehad met elkaar en het voelde al weer bijna helemaal als vanouds.
Lieve organisatoren Wim Lesterhuis Wim, Els Venekamp Els en Hans Lap Hans, hartelijk bedankt voor alle kilometers die jullie ervoor hebben afgelegd en alle uren die er in zijn gestoken om ons een fijne dag te bezorgen. En dat is 100% gelukt.

En zo werd de week ook op een geweldige manier afgesloten!

Wilma Wageveld

Foto's in de tekst zijn van Wilma.

Foto's van Rita Langendoen .